Στην οδό του ελέους σου πορεύομαι,
Ανεβαίνοντας τα σχοινιά της αποταγμένης αμαρτίας. Πλήρης ημερών και δακρύων,
Σε μια κοινωνία ευδοκίμησης του θανάτου. Αυτός ο ανήφορος με ζαλίζει και με συγκρατεί, Μου σημαδεύει τη μοίρα,
Τους ορίζοντες των δακρύων …
