στο φως που κατοικούν οι κορφές της αγάπης σου
με εκείνα τα ανθοστόλιστα μάτια της παρθενίας
ωραία και αιώνια κόρη της ομορφιάς
για σένα το κύμα
για σένα η θάλασσα
που σου έχουν δοθεί από το θεό
και δύο φορές από τον ήλιο …
Είναι αβάσταχτος ο πόνος του ανθρώπου, ο οποίος διακονεί και τον ανοϊκό συγγενή και αδελφό. Πολλές φορές αυτός ο πόνος παράγει ανυπομονησία και οργή, αλλά είναι και αυτό προϊόν βαθιάς πικρίας, όταν δεν είναι προϊόν ανυπομονησίας και βαθύτερης ενοχής. Το νεκρωμένο από αισθήματα και προσληπτικότητα πρόσωπο του ανοϊκού αδελφού είναι γροθιά στο στομάχι του ανθρώπου που τον προσεγγίζει. Αυτό όμως …
